قسامه :در واقع همان قسم خوردن است ولی در موارد قتل کاربرد دارد.
سوگند: در مواردی است که شخص برای اثبات حق خود یا در دعوای شخص دیگر بر علیه خود در اموری که قتل نیست، سوگند می خورد.
بین کاهش خواسته مذکور در ماده ۹۸ قانون آ.د.م و استرداد دعوا موضوع ماده ۱۰۷ این قانون تعارضی وجود ندارد زیرا کاهش خواسته نیز مشتمل بر استرداد جزئی دعوا است و از نظر مقطع و نوع تصمیم دادگاه تفاوتی بین استرداد کلی و جزئی دعوا نیست؛ جز اینکه در موارد استرداد کلی دعوا، دادرسی خاتمه یافته و دادگاه به استناد ماده ۱۰۷ قانون یاد شده قرار مقتضی صادر میکند اما در موارد استرداد جزئی دعوا نسبت به آن بخش از خواسته که مسترد نشده است، دادگاه رسیدگی را ادامه داده و حکم مقتضی صادر میکند و النهایه ضمن صدور حکم، راجع به آن بخش از خواسته که مسترد شده است در اجرای ماده ۱۰۷ یاد شده نیز قرار مقتضی صادر مینماید.
برای بررسی تفاوت ها و شباهت های دو مفهوم صدرالذکر ابتدا به تعریف و تعیین ماهیت آنها پرداخته سپس به ذکر وجوه افتراق و اشتراک می پردازیم.
تامین خواسته :
مقصود از تامین خواسته محافظت از خواسته دعواست. در عالم حقوق منظور از تامین خواسته این است که خواهان میتواند از همان ابتدا با بازداشت خواسته دعوا، از نقل و انتقال یا جابجا کردن یا مخفی کردن خواسته خود جلوگیری کند تا در صورت صدور حکم علیه خوانده، بتواند خواسته خود را به راحتی به دست بیاورد.
دستور موقت:
دستور موقت یا همان دادرسی فوری دستوری است که دادگاه مبنی بر توقیف مال یا انجام عمل یا منع از امری صادر میکند.در اموری صادر می شود که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد، یعنی کارهایی است که باید بدون مهلت، تکلیف آنها مشخص شود. فوریت، امری موضوعی است که تشخیص آن به صلاحدید دادگاهی که به درخواست رسیدگی میکند، واگذار شده است. بنابراین، نمیتوان برای فوریت موضوع، معیار دقیقی بیان نمود و در خصوص هر پرونده، شرایط ممکن است کاملا متفاوت باشد.
ادامه مطلب ...